آرامگاه نانوشته ها ; نیلی

یک وبلاگ نه چندان ساده برای پیاده کردن ایده های تو سرم و شاید برای حس خوب گرفتن خودم و یاد آوری خاطرات تیرماه 1400 تا الان !

دوست دارم وقتی به اینجا نگاه میکنم بوی بستنی شکلاتی-نعنایی توی فضای اتاق پخش شه و جوری موقع یاد آوری خاطرات نفسم بند بیاد و بغض گلوم رو خفه کنه که صدای گریه هام به گوش مرده های دفن شده برسه. من جوری برای کارهای نکرده‌م توی بچگی هام زار میزنم که مزه خون رو حس کنم و بعدش جوری آروم شم و زندگی، دوباره و دوباره برام مهم نباشه و باز هم به نابود کرده آینده‌م ادامه بدم !

این منم ! نیلوفر !!!

کسی که دوست داره مثل قهرمان‌ها دنیا رو بجای بهتری تبدیل کنه و نذاره که محدودیت های نوجوونیش و کارای اشتباه الانش این رو خراب کنه! نیلوفر دوست داره مثل خیلی آدم های دیگه پولدار بشه ، ماشینای گرون رو برونه ، از زندگیش نهایت لذت رو ببره و و و...

شایدم همچان از آینده پیش رویی که میخواد بسازه مطمئن نیست اما به خودش قول داده شماها اونو به یاد بیارید و بعد از شنیدن اسمش لبخند بزنید و خاطره قشنگی توی ذهنتون باشه ، با وجود اینکه اون بی نقص نبود اما دوست داشت بهترین هارو برای کسی که دوستش داره هدیه بده و نشون بده که چقدر واسه‌ش مهم هستن و اهمیت میده.

واقعا خوشبحال کسی که من دوسش داشته باشم D: .

پس عود رو روشن میکنم و کنار پنجره خیس بارونی یک کتاب با بوی کاغد کاهی باز میکنم و توش غرق میشم،

تا آرامش خاطری بگیرم و شروع کنم به جنگیدن برای آینده‌ایی که میخوام بسازم. هرچند نباید احساس راحتی کنم و فقط باید بجنگم!

سه سال و هفت ماه و یک هفته و یک روز پیش.

1401/04/07

سال ورودم به بیان را به یاد دارم، سال 1400. احتمالا اواخر تیرماه بود که تصمیم گرفتم وارد این کامیونیتی بشم (ببخشید فردوسی). دوران شاید خجالت‌آوری بود اما توانایی دگرگون خاطرات قشنگی را در ذهنم داشت و ایجاد کرد. دوستانی داشتم که آمدند و رفتند و من از یادشان فقط مطالب، قالب و شوخی‌های درون بلاگشان یادم است متاسفانه در یادآوری اسامی افراد ناتوانم امیدوارم من را ببخشند. خلاصه که زمانی که به اینجا آمدم یک دختر ساده دوم راهنمایی یا شاید اول راهنمایی بودم و علاقه شدید من به کیپاپ من را با بیان آشنا کرد. شاید دیگر علاقه من به کیپاپ بها نمی‌دهد اما از آن متنفر نیستم(همچنان گوش می‌دهم). فقط تغییر کرده ام. همه جوره. حتی طرز تایپ من هم همینطور. اینجا مرده است و نبود حضورم بیشتر به آن دامن میزند چون دوران اوجش تمام شده. من سال دیگر کنکور دارم و باورم نمی‌شود اینقدر دارم زود بزرگ می‌شوم. اینجا برایم تجربه داشتن یک بلاگ را رقم زد که بسیار شیرین بود و بعد از  آنموفقیتم برای تغییر رشته (از تجربی به ریاضی-فیزیک) انجام شد چون من عاشق و خوره تکنولوژی هستم. ناگفته نماند که همزمان از آن هم می‌ترسم که نود درصد آن مربوط به کاربران آنلاین و ai می‌شود... من پیشرفت ها و پسرفت‌هایی داشته ام اما به خدا و خودم التماس میکنم به هدف وآرزویم برسم هرچند اینجا نام و نشانی از آن نمیبرم مگرکه به آن رسیدم و برای نشان دادن آن به اینجا سر بزنم. راستش امیدوارم نوشتن را مثل من شروع نکنید من در نوشتن بشدت عجیب هستم و شاید سر و گردنی از اوسوما دازای داشته باشم (به گرد پای استاد نمی‌رسم) به علاوه اینکه موقع ویرایش متن به این شاخه و آن شاخه پریدنم خیلییی بیشتر پی بردم و یکی از باگ های مغزم است به بزرگی خودتون ببخشید تروخدا. بگذریم قالب حتما عوض می‌شود و هر چند ممکن است دوباره اینجارا فراموش کنم چون هیج چیز هیچوقت همانند قبلش نیست!

با آرزوی موفقیت برای افراد با لیاقت.

- ارادتمند، نیلوفر.

درود ای دوست دار علایقت ! بیا و یادی از ما کن تروخدا !!

ببین خبر مبر زیادههههههه باید طومار بنویسم واستون فقط بدونید حالم خوبه و دارم برای نهایی خیلی قدرتمند تلاش میکنم

علایقم و آرزو هام و هدف هام جوری تغییر کرده و اینجا نگفتم که عمرا باورتون بشه !!!

جدا از برنامه هایی که ممکنه (میخوام قیدم بشه حتمااا!!) برای اینجا دارم میخوام توی تابستون یه کارایی انجام بدم که باورتون نشه کیف کنید D:

عاشق بارونم یعنی ببین دیوونه بارونم اصلا فکر کنم عاشقش شدم (شاید یه آهنگ نوشتم در این مورد )

عاشق تایپ کردنم شاید باورتون نشه از نوشتن با خط این چه کوفتیه خیلییییی بهتره 

راستی از شما چه خبر ؟؟ دلتنگتونم حسابیییی